Aan alles komt een eind. Zo ook aan het lidmaatschap van de Eerste Kamer.
Op 3 juni 2003 was het zover. Na acht jaar met veel plezier in de Eerste Kamer te zijn geweest, valt voor mij het doek. GroenLinks heeft bij de verkiezingen van 25 mei drie zetels in de Eerste Kamer verloren. We zijn van acht naar vijf zetels gegaan. Ik stond op nummer zeven en ja, dat heeft als consequentie dat ik niet terugkeer.
Ook dit jaar was de open dag in de Eerste Kamer een groot succes.
Zeventig nieuwe GroenLinksleden bezochten de dag. Hieronder een
foto impressie.
Planet NW ended 2002 on a strong note by sponsoring “One World,†a reception highlighting the importance of US funding for international family planning (IFP) programs. Held on December 15, the event provided the audience with a variety of perspectives and insights into the importance of family planning programs.
Jaarlijks wordt er in de Eerste Kamer een Europadebat gevoerd. Zo ook dit jaar.
De grote onderwerpen zijn de uitbreiding van de Europese Unie met 10 nieuwe leden en de Conventie.
Volgende week is de Top van Kopenhagen waar de ministers een beslissing over de uitbreiding zullen nemen. Het was dan ook een goede gelegenheid om de ministers nog even aan de tand te voelen.
Hieronder volgt mijn bijdrage.
Parlementariërs voor "Seksuele En Reproductieve Rechten, AIDS en Duurzame Ontwikkeling" (kortweg: parlementaire SERRADO groep)
Voorstel van wet van de leden Bussemaker en Van Dijke tot wijziging van de Arbeidstijdenwet en het Burgerlijk Wetboek ter verruiming van zeggenschap van werknemers over arbeidstijden. 14-05-2002
Voorzitter.
Allereerst wil ik de indieners feliciteren met voorliggend initiatief wetsvoorstel. Het is een enorme klus om een initiatiefwetsvoorstel te maken. Dat verdient waardering. Het voorstel heeft veel los gemaakt. Het initiatiefvoorstel zelf beslaat niet veel pagina's. De Handelingen in de Tweede Kamer des te meer.
Het voorliggend wetsvoorstel regelt een uitbreiding van de zeggenschap van werknemers over de arbeidstijden op twee punten:
- Werknemers kunnen niet op zondag gedwongen worden te werken, tenzij het werken op zondag voortvloeit uit de aard van de arbeid (politie, brandweer, zorgsector, openbaar vervoer, proces- en energie- industrie, enz.).
- De werkgever moet bij de vaststelling van de werktijden zoveel mogelijk rekening houden met de persoonlijke omstandigheden van de werknemer.
Plenaire bijdrage de begroting Buitenlandse Zaken -Ontwikkelingssamenwerking, 19-02-2002
Oorlog tegen het internationaal terrorisme.
Waar gaat deze oorlog, deze strijd tegen het internationaal terrorisme
over? Waar vechten we eigenlijk voor? Voor de beschaving, zegt Bush.
Voor de internationale rechtsorde, zegt Solana. En wat is dan
beschaving? Is dat iets van de Westerse landen, iets dat Islamitische
landen niet kennen?
Wat stelt "onze" beschaving voor als dat gepaard gaat met schendingen
van mensenrechten, met inperkingen op het gebied van vrije
meningsuiting? Wat is beschaving waard als de zogenoemde "beschaafde"
landen zich er zelf niet veel van aantrekken. Alleen eigenbelang lijken
na te streven. Als ze geen lid worden van bijvoorbeeld het
internationaal strafhof en hun "oorlogsgevangenen" op Guantánamo Bay
niet behandelen volgens de Conventie van Geneve?
Het kandidatencongres heeft gesproken. Ik sta niet op de lijst. Het zij zo. Het was een drukke, spannende, slopende, maar ook leuke dag.
‘s Morgens al vroeg in de trein, richting Amersfoort. Sara blijft thuis, ze heeft haar eerst break-dance les en maakt zich zorgen of dat wel kan, 1 dag na het zetten van haar tattoo. Ik krijg van haar een gelukspoppetje mee en een klein kadootje, open te maken na afloop. Om de pijn te verzachten of het succes te vieren.
Op zondag 13 januari ging de kandidatencommissie haar advieslijst doorbellen. Ik heb de nacht ervoor lekker geslapen. Want het GroenLinks congres heeft me goed gedaan. Paul Rosenmöller hield een prima speech, we hebben een evenwichtig, nieuw programma en ik heb veel gelachen en gekletst met m’n maatjes. Op naar een grotere Tweede Kamerfractie. Met of zonder mij. Kom maar op, we hebben er zin in. GroenLinks is klaar voor de verkiezingen.
Behandeling van het Verdrag van Nice op 18 december 2001
Het Verdrag van Nice vindt z'n oorsprong in het Verdrag van Amsterdam.
Een van de doelen van het Verdrag van Amsterdam was om de
geloofwaardigheid van de Europese integratie in de ogen van de burgers
te herstellen. Meer openheid, meer democratische controle, meer
beslissingsbevoegdheid voor het Europese parlement. Dat is in Amsterdam
mislukt en nu weer in Nice. Het Verdrag van Nice heeft er niet toe
bijgedragen om het Europese integratieproces meer draagvlak bij de
burgers te geven. Dat is de zoveelste gemiste kans. De Europese burgers
lopen niet warm voor deze EU, het interesseert de mensen weinig, mensen
geloven er niet in. Een ver van m'n bed show. Een democratisch, sociaal
en duurzaam Europa is nog heel ver weg.
Plenaire bijdrage Arbeid en Zorg, 13-11-2001
Het is juni 1998
In het regeeraccoord wordt opgenomen dat er een Wet Arbeid en Zorg moet
komen. Alle bestaande wettelijke regelingen komen in één samenhangend
wettelijk kader. Staatssecretaris Verstand mag deze klus klaren. Ze
heeft er zin in en gaat voortvarend aan de slag. De wet WAZ moet een
stevige kapstok zijn waaraan alle wettelijke verloven gehangen kunnen
worden. Nou, dat is mooi, dacht ik. Eén wet waarin een volksverzekering
voor langdurig zorgverlof wordt geregeld, overzichtelijke, eensluidende
regels over allerlei verlofvormen, kinderopvang als basisvoorziening.
Misschien zelfs een wettelijke plicht om elke vier jaar een plan
ontspannen samenleving op te stellen. Het zogeheten Pos-plan waarin de
zorg-, werk- en vrije tijdsbehoeften van de Nederlanders verkend is.
Kortom, ik dacht: nu gaat het eindelijk gebeuren. Deze staatssecretaris
van D66 huize laat Nederland zien hoe een geëmancipeerde samenleving
eruit moet zien. Weg met het kostwinnerschap, leve het combinatiemodel.
Eindelijk een vernieuwende alomvattende visie om arbeid en zorg.
Eindelijk wat genderturbulantie.
Plenaire bijdrage FOL-verdrag, 16-10-2001
"Goedgelovige Jozias van Aartsen" kopte het Parool eind mei, nadat de Tweede Kamer akkoord ging met voorliggend verdrag, dat de VS toestemming geeft vliegvelden op de Antillen te blijven gebruiken voor acties tegen drugshandelaren. De krant begrijpt niet hoe de Tweede Kamer, voorgegaan door minister van Aartsen, zo goedgelovig kan zijn. De krant raakt hier de kern van de discussie. Het is en blijft moeilijk voor te stellen dat, op basis van een mondelinge toezegging, informatie ingewonnen boven Colombia niet gebruikt zal worden voor andere doeleinden. Ik kom hier later op terug.
Niemand in de Eerste Kamer wilde (durfde?), dus ik mocht. Het bijwonen van de verkiezingen in Zimbabwe zou wel eens gevaarlijk kunnen zijn, werd gezegd.
Het beroep op de verborgen Heldin in mij kon ik natuurlijk niet naast me neerleggen. Dus vertrok ik, op eigen risico, met honderdvijftig andere waarnemers uit de Europese Unie richting Zimbabwe, het land van de landbezettingen, het land waar dertienduizend mensen de afgelopen maanden te maken hebben gehad met politiek geweld, het land waar dertig leden van de oppositie gedood zijn, het land van gewelddadige intimidaties en bruut geweld. Een land ook waar de helft van de bevolking werkloos is en waar per dag duizend mensen in de leeftijd van 16-25 jaar aan aids sterven.
